Passo dello Stelvio 2012 - dzień 6.

Piątek, 20 lipca 2012 · dodano: 21.08.2012 | Komentarze 0

Rano budzimy się już standardowo o 7:00. Pogoda nie zachęca szczególnie do jazdy. Niebo jest mocno zachmurzone. Szybko się jednak zwijamy i o 8:30 ruszamy w drogę. Zaczyna się właściwa część ścieżki naddunajskiej. Szybko dojeżdżamy do miasta Tulln, które jest mi dobrze znane, ponieważ co roku przejeżdżam przez nie w drodze na narty do Austrii. Nigdy jednak nie myślałem, że kiedyś dotrę tam na rowerze. Ścieżka początkowo jest dość monotonna. Cały czas wiedzie nad brzegiem Dunaju i tylko od czasu do czasu odbija trochę w bok w kierunku pól kukurydzy i małych wiosek. Ruch na trasie dość spory. W kierunku Wiednia ciągną całe tłumy rowerzystów i już po kilku minutach boli głowa od ciągłego pozdrawiania a powtarzanie „halo” zaczyna powoli nużyć. Po 60 km decydujemy się przejechać na drugą stronę rzeki i wjechać do miejscowości Krems. Tam też robimy zakupy i mamy przerwę na jedzenie. Za miastem zmienia się krajobraz. Dookoła pojawiają się małe pagórki, a ścieżka prowadzi przez liczne winnice. Plantacje winogron są rozdzielone małymi, klimatycznymi wioskami, przez które również przejeżdżamy. Cały ten region słynie z moreli. W wioskach można kupić morele w każdej postaci. Korzystamy z okazji jaką stwarzają przydrożne sady i zrywamy sobie kilka owoców. Kawałek dalej zaczyna padać. Deszcz przeczekujemy za jedną z wiosek pod drzewami z pięknym widokiem na rzekę. Powoli zaczynamy się przyzwyczajać do codziennych opadów. Po chwili ruszamy dalej, jednak za moment znowu mamy przerwę, bo Olo łapie gumę. Szybka wymiana i dojeżdżamy do Melku. Za miastem zaczynamy szukać noclegu. Początkowo nic nie udaje się znaleźć. Sytuację pogarsza padający deszcz. Wreszcie jedna kobieta pozwala się nam rozbić na polu koło jej domu. W tym momencie ulewa się wzmaga. Uwijamy się jak w ukropie, żeby nie zmoczyło nam sypialni w namiocie. Gdy już się rozbiliśmy przychodzi gospodyni i oferuje nam nocleg w szopie. Zgadzamy się od razu. Biegiem przenosimy namioty i wszystkie rzeczy we wskazane miejsce. Szopa jest ogromna. Znajduje się w niej bardzo dużo dziwnych maszyn, których zastosowania nie możemy się domyślić. Oprócz tego stoi ciągnik, kilka motorów i pełno rowerów. Mamy możliwość wysuszenia przemoczonych ubrań i podładowania elektroniki. Po chwili przychodzi do nas jakiś mężczyzna z koszem, w którym są 3 termosy z herbatą i butelka domowej roboty „Medizin”, którą wieczorem chętnie opróżniamy z Olem. Dodatkowo mamy dostęp do prysznica przy saunie w domu naszych gospodarzy.

Jeden z wielu pomników w Tulln © Majorus

Ten most dobrze pamietam z zimowych wyjazdów © Majorus

Chwila przerwy nad Dunajem © Majorus

Jedno z nielicznych wspólnych zdjęć © Majorus

Takich wiosek było bardzo dużo © Majorus

Dunaj ciągle z nami © Majorus

Pojawiają się pierwsze winnice © Majorus

Kilka udało się zerwać, były przepyszne © Majorus

Znowu pada... © Majorus

Pałac w Melku © Majorus

Komfortowe warunki w szopie © Majorus

Jedzenie i buteleczka Medizin © Majorus

Miałem wielką ochotę na nim pojeździć © Majorus

Szopa była faktycznie duża © Majorus