Rumunia, Bałkany, Włochy 2015 - Dzień 3.

Wtorek, 7 lipca 2015 · dodano: 18.08.2015 | Komentarze 0

Rano gospodarz kolejny raz udostępnia nam łazienkę i daje coś do picia. Zapowiada się straszny upał. Ruszamy koło 9:30. Początek cały czas lekko w dół, za to pod wiatr. Nudną drogą dojeżdżamy do węgierskiej granicy. Upał robi się nie do wytrzymania. Odbijamy w kierunku Ozd i zaczyna się robić trochę ciekawiej. Decydujemy się zaliczyć podjazd przez Góry Bukowe. Na początku wjeżdżamy jednak w dolinkę, w której jesteśmy zmuszeni zrobić przerwę w cieniu, bo nie da się jechać, tak gorąco. Dalej trochę pagórków i mijamy kolejne fajne wioski. Wreszcie zaczynamy podjazd. Na całe szczęście droga prowadzi cały czas w lesie i jest zdecydowanie chłodniej. Sam podjazd dosyć łagodny, cały czas 4-5%. Asfalt strasznie dziurawy. Nazwa gór jak najbardziej oddaje ich wygląd. Cały czas jedziemy w gęstym bukowym lesie. Wreszcie docieramy na górę i czeka nas zjazd. Nie jest jednak zbyt przyjemny, bo strasznie dziurawy. Cały czas mocno zaciskamy hamulce, żeby nie pogubić bagaży na kolejnych wertepach. Dociera do nas, że nie uda nam się dzisiaj przejechać za Miskolc i możemy mieć problem ze znalezieniem noclegu. Próbujemy w mniejszej wiosce jeszcze w górach, ale okazuje się ona być typowo turystyczna i wszędzie nam odmawiają. Nie mamy wyjścia i wjeżdżamy na przedmieścia Miskolca. Tam długo jeździmy od domu do domu. Ludzie proponują nam rozbicie namiotu w dużym parku. Niby jest dostęp do wody, ale kręci się też sporo ludzi. W jednym domu już mamy nadzieję, że się uda, ale gospodarz dzwoni do kogoś i po chwili przekazuje mi telefon. Okazuje się, że mamy jechać na kemping oddalony o ponad 15 km. No nic, próbujemy dalej. Jesteśmy już trochę zrezygnowani i wreszcie się udaje. Możemy się rozbić w wielkim ogrodzie przy domu. Mamy dostęp do prądu, a po chwili gospodyni oferuje również prysznic :) Dostajemy też ręczniki i płyn do kąpieli. Okazało się, że warto było krążyć w poszukiwaniu noclegu prawie 2 godziny, bo po kąpieli dostajemy zaproszenie na kolację! Na stole już czekają na nas kiełbasy, bułki, sery, dżem domowej roboty, warzywa, na deser dostajemy jeszcze lody, krótko mówiąc, super wyżerka. Trochę trudno się tylko dogadać, ale jakoś dajemy radę. Idziemy spać mając w pamięci obietnice dobrego śniadania. Jedynym minusem okazuje się być pies gospodyni, który cały czas skacze nam na namiot, a w końcu włazi do przedsionka i próbuje wejść do sypialni. Jakoś udaje się nam go jednak przegonić i najedzeni idziemy spać.

Czas na Węgry © Majorus

47 stopni to zdecydowanie za dużo © Majorus

Węgry nie muszę być nudne © Majorus

Fajna trasa w kierunku gór © Majorus

Góry na Węgrzech? © Majorus

Bez takich źródełek byłoby z nami kiepsko © Majorus

Widok z wieży widokowej © Majorus

Na wieży © Majorus

Drewniana wieża widokowa © Majorus

Wjeżdżamy do lasu © Majorus

Wszędzie buki © Majorus

Michał walczy z podjazdem © Majorus

Tu raczej nie znajdziemy noclegu © Majorus

Tutaj rozbiliśmy namiot © Majorus

Super kolacja © Majorus

Rumunia, Bałkany, Włochy 2015 - Dzień 2.

Poniedziałek, 6 lipca 2015 · dodano: 17.08.2015 | Komentarze 0

Przygodę czas zacząć. Wstajemy przed 8 i szybko idziemy do sklepu po rzeczy na śniadanie. Musimy jeszcze się cofnąć 3 km do Zakopanego po nowe pedały. Przed wyjazdem jeszcze szybka regulacja hamulców i przed 11 ruszamy w kierunku granicy. Na początek czeka nas fajny podjazd na Głodówkę. Widoki bardzo fajne, a cały podjazd przyjemnie zacieniony, więc upał tak bardzo nie dokucza. W nagrodę czeka nas zjazd do granicy. Później po drodze cały czas sporo pagórków. Trafiamy na świetną ścieżkę rowerową prowadzącą równolegle do drogi, którą mieliśmy jechać. Cały czas towarzyszy nam ładny widok na Tatry. Im głębiej zapuszczamy się w Słowację, tym więcej mijamy cygańskich wiosek. Odcięte trochę od reszty świata, brudne, z masą dzieciaków biegających po drogach. Gdy tylko do takiej wjeżdżamy od razu zaczynamy mocniej kręcić i zmęczenie nagle ustępuje. W Kezmarok robimy sobie przerwę na jedzenie i dalej jedziemy znanym mi z majówkowej wyprawy odcinkiem do miasta Spisska Nova Ves. Tam też wjeżdżamy w góry i czeka nas podjazd na przełęcz Grajnar 1023 m n.p.m. Przed nami przechodzi burza, ale my na szczęście unikamy opadów. Kilka razy zatrzymujemy się na rosnące przy drodze poziomki. Po przełęczy mamy kawałek zjazdu. Zaczyna robić się późno, ale za bardzo nie ma gdzie szukać noclegu. Decydujemy się na zaliczenie jeszcze jednego krótkiego podjazdu, za którym czeka na nas długi zjazd. Postanawiamy, że zaczniemy szukać noclegu w pierwszej wiosce po zjeździe, ale jak na złość wioska jest typowo cygańska, więc pędzimy dalej. Po kilku kilometrach dojeżdżamy do małej wioski Vlachovo. Dla Michała jest to pierwszy taki wyjazd, więc widzę, że zaczyna się niepokoić brakiem noclegu. Ja jestem spokojny i miejsce na namiot znajduję za 4 próbą. Możemy się rozbić u miłego Słowaka na ogródku. Dodatkowo możemy także skorzystać z łazienki, a do picia dostajemy wodę z sokiem. Miły początek wyprawy, oby dalej było tylko lepiej.


Ruszamy na Głodówkę © Majorus

Pierwszy podjazd zaliczony © Majorus

Graniczny strumień © Majorus

Wjeżdżamy na Słowację © Majorus

Tatry cały czas nam towarzyszą © Majorus


Widoki całkiem niezłe © Majorus

Fragment super ścieżki © Majorus

Za Kezmarok © Majorus

Tutaj już byłem © Majorus

Sedlo Grajnar © Majorus

Fajna tama © Majorus

Teraz tylko w dół © Majorus

Super miejsce na nocleg © Majorus

Z pragnienia nie umrzemy © Majorus

Rumunia, Bałkany, Włochy 2015 - Dzień 1.

Niedziela, 5 lipca 2015 · dodano: 17.08.2015 | Komentarze 0

Po 10 miesiącach od powrotu z ostatniej wyprawy pora rozpocząć kolejną, już czwartą. Tym razem kierunek inny niż w zeszłym roku, a mianowicie przez Rumunię na Bałkany i powrót przez Włochy.
Ruszamy z lekkim opóźnieniem, bo dopiero o 11:40. Pogoda od samego początku "bałkańska", czyli bezchmurne niebo i niesamowity upał. W miarę sprawnie dojeżdżamy do Wieliczki i dalej kierujemy się na Dobczyce. Zaczynają się pierwsze pagórki, a wody ubywa w zastraszającym tempie. Co 30 km trzeba zatrzymywać się w sklepie, żeby uzupełnić zapasy. Przed Kasiną czeka nas pierwszy większy podjazd. W połowie robimy przerwę w cieniu, bo upał jest nie do wytrzymania. Dalej zjazd do Kasiny i dłuższa przerwa w sklepie. Potem czeka nas jeszcze jeden podjazd i zjazd w kierunku Mszany. Jedziemy przyjemną drogą przez Rabkę i Czarny Dunajec. Przytrafia się też pierwsza awaria: Michałowi łamie się pedał. Już wiemy, że jutrzejszy dzień zaczniemy od wizyty w rowerowym. Problemem okazuje się znalezienie otwartego spożywczego. Udaje się dopiero po kilkunastu kilometrach przejechanych na resztkach picia. Do Kościeliska cały czas lekko w górę. Zaczynamy odczuwać trudy pierwszego etapu, jednak jazda z sakwami to zupełnie inna bajka niż na szosie. Najbardziej przeszkadza mi jednak świeżo wymienione siodełko, do którego nie zdążyłem się jeszcze przyzwyczaić. Wreszcie docieramy do Zakopanego. Dzisiaj mamy pewny nocleg u znajomej babci Michała. Mamy do dyspozycji pokój z łazienką i fajnym widokiem. Pierwszy krok za nami, jutro opuszczamy Polskę i zaczyna się prawdziwa wyprawa.


Wyprawę czas zacząć © Majorus

Pierwsze górki © Majorus

Na widoki nie możemy narzekać © Majorus

Pierwsze spojrzenie na Tatry © Majorus

Krótka drzemka :) © Majorus

Trzeba się przyzwyczaić do jazdy z sakwami © Majorus

Wreszcie Zakopane © Majorus

Pierwszy nocleg © Majorus

Widok z okna © Majorus