Bałkany 2013 - Dzień 15.

Wtorek, 23 lipca 2013 · dodano: 26.08.2013 | Komentarze 2

Człowiek szybko przyzwyczaja się do dobrego. Po wczorajszej świetnej kolacji rano podeszliśmy pod dom z nadzieją na równie dobre śniadanie. Dostaliśmy jednak tylko herbatę. Podziękowaliśmy za wszystko i poszliśmy złożyć namiot. W zeszłym roku byłbym ucieszony, że dostałem cokolwiek, teraz już jednak zdążyłem się trochę rozpuścić. Zebraliśmy wszystkie nasze rzeczy i poszliśmy się pożegnać. Jaka była nasza radość, gdy Serbki zaprosiły nas do kuchni. Tam czekało już na nas śniadanie. Były jajka sadzone, parówki, chleb, sok, ciastka. Znowu najedliśmy się do syta. Koło 10 ostatecznie ruszyliśmy w drogę. Nie było żadnych drogowskazów, ani ludzi, których moglibyśmy się spytać gdzie jechać. Wybieramy jedną z 3 dróg, która wydała nam się najbardziej sensowna. Jedzie się dobrze, ale od razu zaczyna się podjazd. Doganiam na nim 2 starszych Serbów i zaczynamy się ścigać. Ostatecznie na górę wjeżdżamy równocześnie. Tam też się zatrzymuję i czekam na Michała. Po kilku kilometrach zorientowaliśmy się, że jednak pojechaliśmy złą drogą i wjeżdżamy do Leskovac, które chcieliśmy ominąć. No cóż, zdarza się najlepszym. Musimy nadrobić jakieś 20 km. Zdenerwowani ruszamy w drogę. Na szczęście wieje mocno w plecy. Po drodze mamy jeszcze zamiar zjechać w bok i obejrzeć polecony nam gejzer. Droga prowadzi doliną rzeki. Odbijamy 5 km w bok. Niestety okazuje się, że jest tam tylko jakieś kąpielisko i jakaś lecznicza woda, a po gejzerze nie ma śladu. No nic, dzień pod znakiem niepotrzebnego nadkładania kilometrów. Wracamy do głównej drogi i jedziemy w stronę granicy z Kosowem. Po drodze nie ma zupełnie nic. Przez długi czas nie mija nas żadne auto. Jedyne co spotykamy, to żółw idący w stronę Kosowa. Wreszcie zaczyna się podjazd do granicy. Znowu jedziemy w pełnym słońcu. Podjazd wydawał się nie mieć końca, pomimo że miał tylko 5 km, ale nachylenie cały czas 7-9%. Nabieramy jeszcze wody w źródełku i wjeżdżamy na granicę. Serbowie bardzo przyjaźnie nastawieni, pożartowaliśmy z nimi po angielsku i ruszyliśmy do kosowskiego kontrolera. Od razu kazał nam założyć koszulki i otworzyć sakwy. Na szczęście na otwieraniu się skończyło i nie musieliśmy wszystkiego wyciągać. Tym razem ja rozmawiam z nim po niemiecku. Pyta ile mamy pieniędzy i okazuje się, że mamy za mało, żeby wjechać do Kosowa. Mówi jednak, że przymknie na to oko i możemy jechać. Za granicą wita nas świetny nowy asfalt i genialny zjazd. Radość nie trwała jednak długo, bo po chwili zaczął się kolejny męczący podjazd. Wreszcie zaczynamy szukać noclegu, ale jesteśmy już bardzo blisko stolicy. Wszędzie stoją ogromne wille. Dzieci trochę się z nas śmieją i nikt nie chce nas przyjąć. Wreszcie możemy się rozbić na polu za domem. Namiot rozkładamy obok drzewa ze śliwkami. Przynajmniej trochę sobie podjemy. Za moment zbiera się obok nas gromadka ludzi obserwujących każdy nasz krok. czujemy się trochę jak zwierzęta w zoo, ale co zrobić. Ogólnie atmosfera niezbyt przyjemna. Na szczęście szybko im się znudziło i w spokoju poszliśmy spać.

Pora zwijać namiot © Majorus

Bardzo miłe Serbki © Majorus

Spotykamy żółwia © Majorus

Pusta droga do Kosowa © Majorus

Zaczynamy zabawę © Majorus

Jesteśmy coraz wyżej © Majorus

Bez takich miejsc byłoby ciężko © Majorus

Docieramy do Kosowa © Majorus

Granica znajduje się wysoko w górach © Majorus

Ostatnie zdjęcie i zjeżdżamy © Majorus

Tym razem śpimy na polu tuż przy stolicy © Majorus

Jedzenie na wyciągnięcie ręki © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 14.

Poniedziałek, 22 lipca 2013 · dodano: 26.08.2013 | Komentarze 0

Tym razem budzimy się koło 8. Schodzimy na dół do gospodarzy i dostajemy śniadanie. Na stole ląduje lokalny przysmak - gibanica. Ciężko określić dokładnie co to było, jakby ciasto z serem, jak dla nas trochę bez smaku, ale i tak zjedliśmy po 2 porcje. Do tego mamy jogurt i wodę. Już chcemy wyjeżdżać, gdy Michał orientuje się, że kolejny raz złapał gumę. Tym razem sprawcą był malutki gwóźdź. Dostajemy jeszcze kilka gruszek na drogę i koło 10 ruszamy. Od początku bardzo gorąco, żar leje się z nieba. Już wczoraj Martin przestrzegał nas przed ciężkim podjazdem. Niestety jego słowa okazały się prawdziwe i po kilku kilometrach zaczynamy wspinaczkę w pełnym słońcu. O dziwo jedzie mi się bardzo dobrze. Dobry znak, po ciężkim zatruciu zaczynam wracać do siebie. Szybko wjeżdżam na przełęcz (ponad 500 metrów przewyższenia) i jakiś czas czekam na Michała oglądając piękne widoki. Potem droga cały czas mocno pagórkowata. Zjeżdżamy kilka km tylko po to, żeby znowu zaczynać kolejny podjazd. Do miasta Nis wjeżdżamy starą drogą. Robimy zakupy i zaczynamy szukać drogi do Leskovac. Nie jest to takie proste jakby się mogło wydawać. Miejscowi nie za bardzo potrafią nam pomóc. Wreszcie udaje się nam trafić na dobry zjazd i jedziemy pustą droga przez płaskie tereny. Po drodze trafiamy na drzewo obsypane pysznymi śliwkami. Około 90 km robimy sobie przerwę pod sklepem na pyszne i zimne piwo. Trochę nas to rozleniwiło, ale w końcu ruszyliśmy dalej. Postanawiamy trochę skrócić drogę i ominąć miasto Leskovac. Teraz jedziemy już zupełnie boczną drogą. Niestety zaczyna nam wiać w twarz. W miejscowości Bojnik zaczynamy szukać noclegu. Jak się później okazało były to najdłuższe poszukiwania podczas całej wyprawy. Ponad godzinę jeździmy między domami i pytamy różnych ludzi. Wreszcie udaje się znaleźć nocleg w ogródku koło myjni. Przed domem dostrzegam auto na niemieckich blachach i rozpoczynam rozmowę po niemiecku. Okazuje się, że właścicielem jest Cygan, który jest tutaj tylko na wakacjach. Gospodarze pozwalają nam się jednak rozbić. Po chwili przychodzi do nas Niemiec i chwilę rozmawiamy o naszej podróży. Zachwala jakieś restauracje w pobliżu. Na pożegnanie wkłada mi w rękę 1000 dinarów(około 10 euro). Nie chcieliśmy przyjmować pieniędzy, ale nie było wyjścia. Po chwili odjeżdża, a nas gospodarze wołają na kolację. Dostajemy pyszne danie: kurczaka zapieczonego z ryżem, ziemniakami, ostrą papryką i pomidorami. Do tego chleb i woda. Oczywiście mamy dostęp do łazienki. Opłacało się dłużej poszukać noclegu. Koło 10 żegnamy się z Serbami i wieczór kończymy rozmawiając w namiocie przy kolejnym Jeleniu.

Z Martinem i Luną © Majorus

W dole Knjazevac © Majorus

Jedzie się super, więc humor dopisuje © Majorus

Widoki coraz lepsze © Majorus

Tresibaba zdobyta! © Majorus

Źródełko ratujące życie © Majorus

Centrum Nis © Majorus

Aż chce się jechać taką drogą © Majorus

Przerwa na piwo © Majorus

Jelen - jedno z lepszych piw na wyprawie © Majorus

Wszędzie pusto © Majorus

Kolejna pyszna kolacja © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 13.

Niedziela, 21 lipca 2013 · dodano: 23.08.2013 | Komentarze 0

Budzimy się o 8. Od gospodarzy dostajemy kawę i gotowaną kukurydzę. Dodatkowo przekazują nam dobrą wiadomość, że most na Dunaju został otwarty 2 tygodnie wcześniej i nie musimy płacić za prom. O 9 ruszamy w drogę. Do granicy cały czas w dół i z wiatrem. Przed mostem Rumuni sprawdzają paszporty. Po bułgarskiej stronie nie ma żadnej kontroli. Wjeżdżamy do kolejnego kraju na naszej drodze. Od razu widać dużą zmianę w otoczeniu. Wszędzie pełno śmieci. Ogólnie brud, smród i ubóstwo. Całe szczęście, że w Bułgarii spędzimy tylko 3 godziny. Cały czas wieje w plecy. Po wczorajszym upalnym dniu na szczęście słońce schowane za chmurkami i jedzie się świetnie. Po drodze znowu opychamy się śliwkami z przydrożnych drzew. Wyglądają jak czereśnie, są malutkie, ale pyszne. Po 54 km jazdy lekko pod górę docieramy do granicy Serbskiej. Dalej fajny zjazd do miasta. Chcemy wymienić pieniądze, ale niestety jest niedziela i wszystkie kantory pozamykane, zostaje więc bankomat. Robimy pierwsze zakupy i od razu dostrzegamy, że jest bardzo tanio. W Zajecar robimy przerwę w parku i ruszamy dalej. Zaczynają się pagórki. Droga prowadzi fajnymi terenami, a w dodatku wieje ciągle w plecy. W Knjazevac zaczynamy szukać noclegu. Zapytany mężczyzna mówi, że u niego nie ma za bardzo miejsca, ale od razu dzwoni do swojego znajomego, który w zeszłym roku pojechał na rowerze do Grecji. Po 10 minutach autem przyjeżdża Martin i mówi, że chyba może nam pomóc. Jedziemy za nim i po 2 km dojeżdżamy do jego domu. Okazuje się, że Serbia też powitała nas bardzo gościnnie. Śpimy w domu, mamy dostęp do łazienki, a od Martina dostajemy jeszcze mapę Serbii. Wieczorem Martin jedzie do miasta, a my dostajemy od jego dziadków pyszną kolację. Cała góra pysznego smażonego mięsa, do tego jajka sadzone, pomidory z cebulą, papryka, biały ser, bułki. Wszystko popijam dobrym serbskim piwem. Na deser gospodarze przynoszą nam jeszcze kilka kromek z miodem. Ciężko było wszystko zjeść, ale jakoś daliśmy radę. Kolejny świetny dzień, aż chce się jechać dalej.

Cała rodzina przyszła nas pożegnać © Majorus

Kolejny kraj na naszej drodze © Majorus

Przy drogach jest tego cała masa © Majorus

Śliwki, śliwki, więcej śliwek © Majorus

Jedziemy przez Bułgarię © Majorus

Kolejny kraj do kolekcji © Majorus

Zjazd do Zajecar © Majorus

Serbskie pieniądze, teraz płacimy tysiącami :) © Majorus

Czasem trzeba zrobić przerwę © Majorus

Świetna droga do Knjazevac © Majorus

Po co my wieziemy namiot? © Majorus

Gospodyni z dumą podaje kolację © Majorus

No to zaczynamy ucztę :) © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 12.

Sobota, 20 lipca 2013 · dodano: 22.08.2013 | Komentarze 0

Tym razem wstajemy dosyć wcześnie i już o 7:20 jesteśmy na nogach. Jemy śniadanie, robimy zdjęcie z gospodarzami i przed 9 już kręcimy w stronę Craiovej. Na początek zaliczamy kilka podjazdów. Już od rana jest bardzo ciepło, strach pomyśleć, co będzie później. Jedzie się dosyć ciężko. Dojeżdżamy do miasta Craiova. W centrum wielki ruch i nic ciekawego. Robimy tylko zakupy w markecie i chcemy jak najszybciej opuścić miasto. Przy wyjeździe trafiamy jednak na świetny park. Jest koło 13, a upał strasznie doskwiera. Ani chwili się nie zastanawiamy i już za moment leżymy na trawie w cieniu drzew. Moglibyśmy tak przeleżeć cały dzień, ale w końcu trzeba się ruszyć. Przy wyjeździe podjeżdżamy jeszcze pod świetną fontannę, w której można się ochłodzić. Tam znowu spędzamy trochę czasu. Cali mokrzy ruszamy w drogę. Cały czas jedziemy pod wiatr. Dodatkowo trasa jest mocno pofalowana. Co kawałek trafiają się krótkie, ale bardzo strome podjazdy. W tym upale jedzie się potwornie ciężko. Na szczęście co kilka kilometrów są studnie, które kilka razy ratują nam życie. Po drodze pierwszy raz objadamy się śliwkami, które odtąd będą nam towarzyszyć już prawie do końca. Czasem trafiają się długie proste przez pola. Wszystko byłoby ok, gdyby nie ta wichura z przodu. Najgorsze było ostatnie 20 km. Cały czas mocno pod wiatr. Nocleg znajdujemy w miarę szybko. Miejsca nie ma za dużo, ale jest ok. Po chwili dostajemy zaproszenie na kolację :) Dostajemy mięso, chleb, melona, arbuza, jabłka, pyszne ciasto z owocami i do tego jeszcze wino domowej roboty. Szkoda, że to już ostatni nocleg w Rumunii. Mamy też dostęp do toalety, a pod wieczór dostajemy całą konewkę podgrzanej wody do kąpieli.

Opuszczamy kolejny przyjazny dom © Majorus

Znowu słoneczniki © Majorus

Uniwersytet Craiova © Majorus

Odpoczynek w parku © Majorus

Genialna fontanna © Majorus

Jeszcze chwilkę i jedziemy © Majorus

Długie proste pod wiatr © Majorus

Przerwa na śliwki © Majorus

Przy okazji uzupełniamy zapasy wody © Majorus

Nie znoszę takich fragmentów © Majorus

Miejsca mało, ale za to ile jedzenia :) © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 11.

Piątek, 19 lipca 2013 · dodano: 22.08.2013 | Komentarze 0

Po wczorajszym ciężkim dniu nie mamy ochoty wcześnie się zrywać. Wstajemy spokojnie koło 8:15. Od gospodarzy dostajemy sporo herbaty. Żegnamy się i ruszamy w drogę. Najpierw zahaczam o aptekę. Kawałek dalej robimy zakupy w Kauflandzie. Tam cały czas czepia się nas jakiś pracownik sklepu. Najpierw nie podoba mu się, że przejechaliśmy przez chodnik, potem niby zostawiamy rowery w złym miejscu, paranoja. Szybko odjeżdżamy. Od rana piękna pogoda. Powoli zaczyna się robić bardzo gorąco. Wydaje się, że wczorajszy bimber wiśniowy faktycznie miał właściwości lecznicze. Czuję się dużo lepiej, brzuch nie boli. Dalej jestem trochę osłabiony, ale jedzie się już całkiem fajnie. Przeszkadza tylko mocny wiatr wiejący prosto w twarz. Po drodze mamy tez do pokonania kilka pagórków. Dalej jedziemy bocznymi drogami. Nie ma za bardzo drogowskazów, więc czasem musimy się pytać ludzi o drogę. Miejscami asfalt ustępuje miejsca szutrowi. Po 70 km zjeżdżamy na drogę do Craiovej. Teraz już nie musimy kluczyć, cały czas jedziemy prosto. Pojawiają się chmurki i robi się przyjemnie, 26-27 stopni. Cały czas jedziemy leciutko w dół po drodze z płyt. Wszędzie w powietrzu unosi się zapach śliwek. Coraz częściej trafiamy na świetne studnie z lodowatą wodą. Można się ochłodzić, napić. Nocleg znaleźliśmy tym razem za pierwszym razem. Podjechaliśmy do domu i mówimy, że jesteśmy z Polski. Gospodarz od razu nas wpuścił i mówi, że 2 lata temu było u niego 2 rowerzystów z Polski, jeden miał na imię Piotrek. Podobno spali u niego w garażu i zostali 2 dni z powodu kłopotów żołądkowych. Historia znajoma, od razu przychodzi mi do głowy Vanhelsing. Świat jest jednak mały. Pierwsza próba i śpimy na 99% w tym samym miejscu. Rozkładamy rzeczy w garażu. Mamy wielkie łóżko do dyspozycji, wodę z kranu, ubikację, w ogródku rosną pyszne jabłka. Pod wieczór dostajemy jeszcze kolację. Sporo mięsa, chleb, pomidory, ogórki, popcorn i pepsi. Kolejny świetny dzień w Rumunii.

Gospodyni odprowadza nas do drogi © Majorus

Pomnik w Albesti © Majorus

Na postoju przyplątał się do nas kotek © Majorus

Po drodze mijamy spore jezioro © Majorus

Robi się gorąco © Majorus

Jedna z ładniejszych studni © Majorus

Droga z płyt © Majorus

Robimy spore pranie © Majorus

Znowu dostajemy kolację © Majorus

Nocleg w garażu © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 10.

Czwartek, 18 lipca 2013 · dodano: 22.08.2013 | Komentarze 0

Budzimy się o 7:10. Przed nami jeden z cięższych dni, więc szybko się zbieramy, żegnamy z Polakami i o 8:30 ruszamy w drogę. Przed nami 27 km wspinaczki. Wczoraj zatrucie już trochę mi odpuściło, więc miałem nadzieję, że dzisiaj będzie jeszcze lepiej. Z uśmiechem na twarzy zaczynam pokonywać pierwsze kilometry podjazdu. Pogoda idealna, bezchmurne niebo, 25 stopni. Początek jedziemy w lesie, więc miejscami jest trochę chłodniej. Nachylenie niewielkie w porównaniu z większością alpejskich przełęczy z zeszłego roku. Moja radość nie trwała jednak długo. Po około 10 km jazdy zaczyna mocno boleć mnie brzuch. Nie ma wyjścia, muszę jak najszybciej skoczyć do lasu. Michał jedzie dalej. Po chwili ruszam w pogoń i za jakiś czas udaje mi się go dogonić. Ciągle się wspinamy, ale pomimo dużego osłabienia jedzie mi się całkiem nieźle. Po drodze mija nas bardzo dużo Polaków. Niektórzy się zatrzymują, dopingują nas z samochodów. Dodatkowo na drodze cała masa aut biorących udział w rajdzie do Mongolii. Na jednym z postojów rozmawiamy chwilę z Hiszpanami. Wreszcie wyjeżdżamy z lasu i dostrzegamy nas cel, który niestety częściowo zakrywają chmury. Widoki robią się niesamowite. Serpentyny robią wielkie wrażenie. Kończy mi się woda, ale nie ma z tym problemów, co chwile przy drodze są strumienie, w których można uzupełnić zapasy. Niespodziewanie szybko docieramy na górę. Szybko robimy kilka zdjęć i docieramy nad jezioro. Mnie chyba jednak bardziej cieszy obecność baru i toalety. Dopiero potem mogę w pełni podziwiać krajobraz. Ubieramy się w ciepłe rzeczy, przejeżdżamy przez tunel i zaczynamy zjazd. Droga zdecydowanie gorsza niż na podjeździe. Trzeba bardzo uważać na wielkie dziury, dodatkowo wieje mocno w twarz. Zjeżdżamy na 900 m n.p.m. i jedziemy drogą wzdłuż jeziora. Brzuch zaczyna mocniej boleć i jedzie się fatalnie. Dodatkowo zadania nie ułatwia trasa. Niby jedziemy wzdłuż jeziora, ale cały czas góra-dół. To zjedziemy na 850m tylko po to, żeby za chwilę podjechać znowu na 900 i tak w kółko przez prawie 30 km. Wreszcie docieramy do imponującej zapory i od tego miejsca mamy już tylko w dół. Docieramy do pierwszych wiosek i pierwszego tego dnia sklepu na naszej drodze. W miasteczkach co drugi dom to pensjonat. Domyślamy się, że będzie ciężko znaleźć jakiś darmowy nocleg. Poszukiwania zaczynamy w Albesti. Długo nie udaje się nic trafić. Wreszcie dostrzegamy dużą grupę ludzi na bocznej drodze. Podjeżdżamy, ale niestety mówią tylko po rumuńsku. Wyciągam karteczkę z lokalnymi zwrotami. Po kilku minutach wpuszczają nas do bardzo zaniedbanego ogrodu z wysoką trawą. Już zaczynamy się rozkładać, gdy przychodzi sąsiad, który mówi po angielsku. Zmieniamy miejsce noclegu i rozbijamy się na równej trawie tuż przy domu. Na szczęście mamy do dyspozycji łazienkę. Wieczorem siadamy z całą rodziną na tarasie. Dostajemy piwo i bimber(podobno bardzo dobry na brzuch, więc chętnie wypijam). Dogadać możemy się jedynie z sąsiadem, który pije jedno piwo za drugim. Podobno co roku w urodziny wypija tyle piw, ile ma lat, a w tym roku będzie obchodził... 28 urodziny :) Koło 23 się żegnamy i idziemy spać.

Witamy w piekle © Majorus

Zaczynają się serpentyny © Majorus

Pasieka na kółkach © Majorus

Trochę już podjechaliśmy © Majorus

Jedziemy przez skały © Majorus

Szczyt niestety w chmurach © Majorus

Jeszcze tylko 5 km © Majorus

To już na szczęście za nami © Majorus

Jest sporo serpentyn © Majorus

Trochę wspinaczki nam jeszcze zostało © Majorus

Droga mocno pokręcona © Majorus

Jedno z niewielu wspólnych zdjęć © Majorus

Na szczycie ciągle trochę śniegu © Majorus

Podjazd jak na dłoni © Majorus

Najlepsza trasa to ta najcieższa! © Majorus

Wreszcie na szczycie © Majorus

Wyżej już nie wjedziemy © Majorus

Jeziorka na szczycie © Majorus

Piękny kolor wody © Majorus

Zaczynamy zjazd © Majorus

Teraz tylko w dół © Majorus

Wodospad na zjeździe © Majorus

Jezioro Vidraru © Majorus

Tama na jeziorze © Majorus

Wieczór z rumuńską rodziną © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 9.

Środa, 17 lipca 2013 · dodano: 21.08.2013 | Komentarze 3

Kolejny nocleg w łóżku i znowu ciężko rano wstać. Budzimy się dopiero koło 8:15. Od gospodarzy dostajemy herbatę i koło 9:30 ruszamy w stronę Sigisoary. O tym mieście wspominało nam już dużo miejscowych, że koniecznie musimy je zobaczyć. Główną drogą dojeżdżamy do centrum. Podjeżdżamy pod zamek, robimy kilka zdjęć. Miasto za bardzo nas nie zachwyciło. Ładne, czyste, kilka ładnych budynków i raczej nic poza tym. Za to dalej ruszamy świetną drogą. W ogóle nie ma ruchu, asfalt idealny, przejeżdżamy przez klimatyczne wioski. Dojeżdżamy do Agnity, gdzie robimy większe zakupy. Powoli zaczyna robić się gorąco. Niestety kawałek dalej daje o sobie znać zatrucie. Na całe szczęście nasza droga przebiega przez pola. Dalej pokonujemy kilka wzniesień i nagle na horyzoncie pojawia się ściana Karpat. Robi ogromne wrażenie. Dojeżdżamy do głównej drogi i kierujemy się w stronę szosy transfogaraskiej. Po drodze robimy sobie przerwę pod barem. Za chwilę przysiada się do nas Rumun i zaczyna rozmowę... po polsku. Okazuje się, że 12 lat pracował w Polsce. Chwilę rozmawiamy, proponuje nam nawet piwo, ale z powodu kłopotów z żołądkiem muszę niestety odmówić. Ruszamy dalej i za chwilę skręcamy na słynną drogę 7c. Jedyna wioska przed podjazdem jest typowo turystyczna. Zajeżdżamy nawet z ciekawości na camping zapytać się o cenę, ale 40 lei skutecznie nas zniechęca. Wyjeżdżamy kawałek za miejscowość i koło strumienia dostrzegamy grupę ludzi właśnie rozkładających namiot. Postanawiamy podjechać do nich i okazuje się, że są to Polacy, którzy spędzili tydzień w górach. Jeden chłopak jest nawet z Mysłowic. Postanawiamy rozbić się koło nich. Wieczorem jeszcze kąpiel w lodowatym strumieniu i do późna rozmawiamy z nowymi znajomymi. Dostajemy od nich jeszcze trochę palinki i około 23 idziemy spać. W końcu trzeba się trochę wyspać przed ciężkim dniem.

Pożegnanie z gospodarzami © Majorus

Centrum Dumbraveni © Majorus

Ładna wioska po drodze © Majorus

Shigishoara © Majorus

Zamek w centrum © Majorus

Główna ulica © Majorus

Drum bun! © Majorus

Boczna droga do Agnity © Majorus

Zabytkowy kościółek © Majorus

Pojawiają sie Karpaty © Majorus

Rozbijamy się koło Polaków © Majorus

Lodowaty strumień © Majorus

Polska ekipa © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 8.

Wtorek, 16 lipca 2013 · dodano: 19.08.2013 | Komentarze 0

Wczorajszy przyjemny wieczór nie zwiastował nocnych problemów. Około 1:30 budzi mnie mocny ból brzucha. Miałem nadzieję, że to tylko przejściowe, ale nic z tego. Chwilę później musiałem już lecieć do toalety, która niestety była na zewnątrz domu. Sytuacja powtarzała się jeszcze kilka razy, przez co prawie wcale nie spałem. Wstajemy koło 6:30 i o 7 musimy już opuścić dom, bo gospodarz jedzie do pracy. Michał dostaje śniadanie, bo ja nie jestem w stanie nic przełknąć. Wychodzimy na taras. Widząc mój kiepski stan gospodarz pozwala nam tam zostać. Kładę się na huśtawce. W drogę ruszamy dopiero koło 11. Jest trochę lepiej, ale i tak jedzie mi się paskudnie. Dodatkowo słońce zaczyna mocno przygrzewać, a na początek dnia mamy do pokonania kilka pagórków. Dojeżdżamy do Targu Mures, gdzie spotkany młody Rumun prowadzi nas na targ, gdzie Michał może kupić nowy zapas dętek. Kawałek dalej robimy postój pod barem. Nadciąga ulewa. Wykorzystuję ten czas na godzinną drzemkę na ławce, bo ostatnie kilometry były dla mnie bardzo ciężkie. Po przerwie jedzie mi się zdecydowanie lepiej. Wiatr zaczyna wiać mocno w plecy i nadrabiamy trochę kilometrów. Cały czas jedziemy bocznymi drogami i wkrótce stało się to, czego się spodziewaliśmy - skończył się asfalt. 6 km pokonujemy w kiepskich warunkach, natomiast widoki wynagradzają wysiłek. Docieramy do miasteczka Dumbraveni. Długo szukamy noclegu. Wreszcie znajdujemy i to kolejny raz w domu :) Gospodarz chętnie zaprasza nas do siebie, udostępnia kuchnię, łazienkę, komputer z internetem. Rumuńska gościnność kolejny raz nas zadziwia. Czwarty nocleg w Rumunii i czwarty w wygodnym łóżku.

Koło 11 opuszczamy taras przy domu © Majorus

Zaczynają się słoneczniki © Majorus

Widoki robią wrażenie © Majorus

Czasem warto się zatrzymać © Majorus

A na drodze dalej pustki © Majorus

Piękna trasa, szkoda, że bez asfaltu © Majorus

Kolejny nocleg w łóżku © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 7.

Poniedziałek, 15 lipca 2013 · dodano: 19.08.2013 | Komentarze 1

Po wczorajszej imprezie u policjanta wstajemy dopiero o 11. Czujemy się średnio wypoczęci, ale powoli zaczynamy się zbierać. Możemy się wykąpać, dostajemy świeże ręczniki, żel pod prysznic. Za chwilę dostajemy zaproszenie na śniadanie. Gabriel poszedł wcześnie rano do pracy, więc zostaliśmy tylko z jego żoną. Przygotowała nam typowo rumuńskie danie, czyli mamałygę. Do tego był omlet, sok, kawa z mlekiem. Mamałyga nie przypadła nam za bardzo do gustu, ale z grzeczności zjedliśmy choć trochę. Ciągle mamy w głowach wczorajszą propozycję Gabiego, że możemy u niego zostać bez problemu kilka dni. Trzeba się jednak zebrać. Około 13 ruszamy. Na drogę dostajemy 8 jajek na twardo, sporo chleba, cebule, ogórki i duży kawał słoniny. Już po kilku metrach zdajemy sobie sprawę, że za dużo tego dnia nie przejedziemy. Dodatkowo kawałek dalej kończy się asfalt,a na horyzoncie pojawiają się burzowe chmury. Po 7 km łapie nas potężna ulewa. Na szczęście udaje się znaleźć schronienie pod barem. Zaczyna robić się zimno. Po chwili przestaje padać i ruszamy w dalszą drogę przez błoto. Na chwilę pojawia się asfalt, ale niestety szybko znika. Jedziemy boczną drogą do Tagi. Po jakimś czasie droga robi się zdecydowanie lepsza, w ogóle nie ma ruchu. Pojawia się nadzieja na zrobienie całkiem niezłej liczby kilometrów. Po 50 km robimy przerwę. O 17 dopada nas kolejny deszcz. Tym razem przeczekujemy na przystanku. Już chcemy ruszać, gdy okazuje się, że Michał złapał gumę. Wymienił dętkę, założył sakwy... i okazało się, że zmieniona dętka jest dziurawa. Pożyczam mu wiec moją zapasowa i dopiero o 19:30 ruszamy dalej. W następnej wiosce zaczynamy szukać noclegu. Tym razem udaje się za drugim razem. W trakcie rozstawiania namiotu przychodzi do nas gospodyni i mówi, że przecież możemy spać u niej w domu. Nie opieramy się i szybko zwijamy namiot. Dodatkowo zaczyna przygotowywać dla nas kolację. Najpierw dostajemy po 2 talerze zupy. Po chwili na stole ląduje chleb, kotlety, jajka sadzone, ogórki, pomidory, ser, cola i sok z winogron. Znowu najadamy się do syta. Jedyny minus to woda w prysznicu strasznie śmierdząca jajkami.

Nocleg u Gabiego © Majorus

Prowiant na drogę © Majorus

Krajobraz po ulewie © Majorus

Przyjemne jeziorko po drodze © Majorus

Jedziemy przez pustkowia © Majorus

Przechodzi kolejny deszcz © Majorus

Kolejny nocleg w domu © Majorus

Pokaż trasę GPS

Bałkany 2013 - Dzień 6.

Niedziela, 14 lipca 2013 · dodano: 19.08.2013 | Komentarze 0

Rano ciężko było się zebrać i wstać z miękkiego łóżka. Jednak noclegi w domu mocno rozleniwiają. Pakujemy rzeczy i schodzimy na dół. Na stole czeka już na nas śniadanie. Dostajemy herbatę, dużo chleba i dżem domowej roboty. Robimy sobie pamiątkową fotkę i ruszamy w drogę. Pogoda nie zachęca do jazdy. Jest tylko 16 stopni i niebo całkowicie zachmurzone. Jednak nocleg wprawił nas w świetny nastrój i chętnie zaczynamy kręcić. Nie spodziewaliśmy się jednak, że początek będzie aż taki trudny. Powoli zaczynamy się wspinać. Wydawało się, że podjazd nie będzie jakiś długi, ale okazało się, że miał prawie 25 km i w efekcie znaleźliśmy się na 1040 m n.p.m. Znacznie się ochłodziło. Po drodze przejechaliśmy przez kilka fajnych wiosek, mijając domy z charakterystycznymi bramami. To nie był jednak koniec podjazdów na dziś. Zjechaliśmy na dół i zaczęła się kolejna wspinaczka. Tym razem zdecydowanie krótsza, ale za to po drodze dopadł nas deszcz. Szybko dojeżdżamy do Targu Lapus, gdzie robimy zakupy w Lidlu i odpoczywamy na małym ryneczku. Dalej kierujemy się bocznymi drogami w stronę wioski Rohia. Droga świetna, super asfalt, zero ruchu i góry dookoła. Kilka razy musimy uciekać przed atakującymi nas psami pasterskimi. Zaczyna się kolejny podjazd i co gorsza nagle kończy się asfalt. Wspinamy się szutrowo-kamienistą drogą na 650 m n.p.m. Nachylenie cały czas około 7% więc robimy sporo przerw. Dalej zjeżdżamy do Dej, gdzie przegapiliśmy skręt i musieliśmy się cofnąć 1,5 km. Nocleg znowu znaleźliśmy za pierwszym razem u oficera policji, Gabriela. Mamy rozbić się w ogródku i poczekać aż do nas przyjdzie. Miał się pojawić za 10 minut. Czekamy pól godziny i nic. Już chcieliśmy zacząć przygotowywać kolację, gdy nagle podjechało auto i wyszedł z niego Gabriel. Przez płot podał nam całą siatkę piwa i zamrożone kurczaki. Po chwili przyszła do nas cała rodzina i znajomi. Gabriel rozpalił grilla, a jego żona przyniosła chleb, cebulę, tzatziki, słoninę. Dodatkowo dostaliśmy prawie pół litra palinki(lokalna śliwowica o mocy ok. 60%). Czas szybko mija na rozmowie z gospodarzami. Gdy piwa się skończyły ruszamy z Gabrielem do sklepu po następne. Tam kupuje nam po jednym z każdego rodzaju i otwiera wszystkie przed sklepem. Mamy powiedzieć, które jest najlepsze i tego dokupi jeszcze więcej. Oczywiście my nie mamy za nic płacić. Bierzemy jeszcze 2,5 litrową butelkę lokalnego piwa i wracamy do domu. Wracamy główną drogą popijając piwko, ale w końcu jesteśmy z oficerem policji :) Po drodze okazuje się, że Gabriel zapomniał zabrać ze sklepu córki :P Wraca się po nią, a my wraz z jego znajomym docieramy do domu. Siadamy przy stole i zajadamy się przygotowanymi kurczakami, ziemniakami i innymi specjałami. Dodatkowo Gabriel przypomina nam o palincę, która co chwila nalewa nam do szklanek. Gdy uczta dobiega końca chcemy już iść spać do namiotu zostajemy zaproszeni do lokalnego baru. Tam Gabi stawia nam kolejne piwo. Przed 2 wracamy do domu. Okazuje się, że mamy przygotowane miejsce do spania w domu. Zasypiamy natychmiast.

Żegnamy się z miłym małżeństwem © Majorus

W tym domu spaliśmy © Majorus

Jedna z rumuńskich wiosek © Majorus

Podjazd boczna drogą © Majorus

Na szczycie robi się zimno © Majorus

Przerwa w Targu Lapus © Majorus

Wszędzie pełno flag © Majorus

Jedzie się świetnie © Majorus

Kończy się asfalt i zaczynają się serpentyny © Majorus

W ogrodzie u policjanta © Majorus

Widok z namiotu © Majorus

Pierwsza porcja piwa + palinka © Majorus

Z Tudorem, Gabrielem i dziećmi © Majorus

Degustacja pod sklepem © Majorus

Pokaż trasę GPS